Insulinooporność Kraków – Leczenie insulinooporności i zespołu policystycznych jajników (PCOS) 

Insulinooporność to stan, w którym do spodziewanego efektu działania insuliny są potrzebne jej dużo większe ilości, niż u osoby zdrowej. Następstwem jest hiperinsulinemia, która sprzyja gromadzeniu tkanki tłuszczowej, wpływa negatywnie na płodność, zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i cukrzycy typu 2 w przyszłości. 

Insulinooporność może być wygenerowana brakiem ruchu, dietą obfitującą w cukry proste, towarzyszy nadwadze i otyłości, zaburzeniom hormonalnym (często współistnieje z chorobą Hashimoto), prawie zawsze występuje w zespole policystycznych jajników. Mogą powodować ją niektóre leki. Co ważne, nie jest chorobą. Jest stanem metabolicznym, w większości przypadków odwracalnym. Jest najczęściej skutkiem a nie przyczyną nadmiernego przyrostu masy ciała. Choć w którymś momencie te elementy zaczynają się napędzać w mechanizmie błędnego koła. 

 Zespół policystycznych jajników (PCOS), jest najczęstszym schorzeniem endokrynologicznym w wieku rozrodczym – dotyczy 6-20% tej populacji. Do najczęstszych objawów PCOS należą zaburzenia miesiączkowania, problemy z płodnością, nadmierne owłosienie, trądzik, nadwaga i otyłość, oraz problemy z redukcją masy ciała.  

W leczeniu insulinooporności, niezależnie od przyczyny, mamy 3 podstawowe filary: aktywność fizyczna, dieta z wykluczeniem cukrów prostych oraz wsparcie farmakologiczne.  

Aktywność fizyczna jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na zmniejszenie insulinooporności i chyba najtrudniejszym do wprowadzenia.

Aktywność fizyczna zwiększa wrażliwość komórek na insulinę. Efekt ten utrzymuje się jeszcze 48-72h po zakończonym treningu, dlatego, tak ważna jest regularność wysiłku. Przy tlenowej aktywności fizycznej o umiarkowanym natężeniu hamowane jest wydzielanie insuliny, natomiast zwiększa się napływ glukozy do mięśni za pomocą specjalnych nośników GLUT4 (bez potrzeby wydzielania insuliny).
Jeżeli nie jesteś w stanie zaplanować dłuższych treningów kilka razy w tygodniu, staraj się robić coś codziennie. To nie muszą być ćwiczenia w klubie. Wystarczy 30 minut szybkiego marszu, ilość wychodzonych kroków. Jeśli do tej pory kompletnie się nie ruszałaś, nie stawiaj sobie zbyt ambitnych celów, to zniechęca. Najlepiej sprawdza się metoda małych kroków. Na początku sprawdź, ile kroków robisz dziennie i zaplanuj zwiększenie dystansu na przykład o 1000 kroków. Najkorzystniejsze będą aktywności, które angażują wszystkie grupy mięśni: basen, nordic walking, orbitrek, jogging, rolki, rower.  Ćwiczenia z obciążeniem (byle nie nadmiernym), też są wskazane, zwłaszcza w sytuacji, kiedy insulinooporności towarzyszy mała masa mięśniowa. 

Wysypiaj się – śpij 7-8 godzin dziennie, kładź się spać przed północą – ma to korzystny wpływ na gospodarkę hormonalną. Ciągłe niedosypianie, stres, powodują podniesienie poziomu kortyzolu, który pogarsza wrażliwość tkanek na insulinę.  

 Odpowiednie żywienie. Najważniejsze punkty:

  1. Wybieraj produkty naturalne, jak najmniej przetworzone  
  2. Wyrzuć z diety słodycze, słodkie napoje, fast-foody, produkty konserwowane  
  3. Spożywaj kilka mniejszych posiłków dziennie w zależności od długości Twojego dnia. Odstępy między posiłkami powinny wynosić około 4 godziny, nie mniej niż 3 godziny. To ważne, ponieważ wtedy energia z pożywienia jest wykorzystywana na bieżące potrzeby organizmu, nie ma powodów do jej magazynowania. Poza tym, poposiłkowe wzrosty cukru we krwi są mniejsze i nie generują nadmiernego wyrzutu insuliny.  
  4. Nie podjadaj między posiłkami, szczególnie owoców i słodkich przekąsek. Przewód pokarmowy musi odpocząć, a poziom glukozy i insuliny ma czas się znormalizować. Ciągłe podjadanie, będzie przyczyną wchłaniania cukru z kolejnych porcji jedzenia, a w następstwie wyrzutów insuliny.  
  5. Śniadanie jest najważniejsze!!! Do godziny od wstania. Jest to ważny sygnał dla organizmu, że nasz metabolizm może ruszyć na pełnych obrotach. Jeśli nasza poranna aktywność bez dowozu energii przedłuża się, jest to sygnał, że należy spowolnić zużycie kalorii, aby oszczędzać energię.   
  6. Prawidłowa kompozycja posiłku. Po pierwsze, warzywa (źródło błonnika i witamin), po drugie dobre węglowodany złożone (źródło energii, zapobiegają gwałtownym skokom glukozy i insuliny we krwi, zapobiegają chęci na słodkie), białko (budulec mięśni, materiał do odnowy zużytych białek; enzymów, hormonów) zdrowe tłuszcze (poprawa wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach). Odpowiedni skład posiłku, ma realny wpływ na tempo wchłaniania cukru z jelit i tym samym wpływ na poziom glukozy i insuliny we krwi.  

 

Stosowanie metforminy wg zaleceń lekarza

Dieta ma na celu dostarczenie wszystkich ważnych składników odżywczych, z unikaniem wahań poziomu glukozy i insuliny. Odchudzanie w insulinooporności jest trudne, ale nie niemożliwe – wymaga konsekwencji i cierpliwości.